یادش به خیر... همیشه وقتی نام حمیده خیرآبادی را در تیتراژ سریالها و فیلمهای سینمایی میدیدم، با خودم میگفتم: باز یک نقش تکراری و کلیشهای! ولی با این حال، بازی خانم نادره را خیلی دوست داشتم. چون همان نقش مادر را همیشه به خوبی بازی میکرد. همیشه بازی و کلامش به دلم مینشست. دیگر به نقشهای حمیده خیرآبادی عادت کرده بودم. اصلاً دوست داشتم در هر فیلم و سریالی که حضور دارد، همان نادره و مادر همیشگی باشد. الحق که مادر سینمای ایران بود. نقشهای به یاد ماندنی زیادی را در کارنامه کاری خود به یادگار گذاشت و یک دنیا خاطرات با آثار و کارهایش برای ما.
بازی او در مجموعه پدر سالار، واقعاً به یاد ماندنی بود. مجموعهای که هنگام پخش آن خیابانها خلوت میشد و همه پای تلویزیونهای خود به تماشای این سریال مینشستند و فردا صبح از کارهای پدر خانواده، مادر خانواده، عروس ناراضی خانواده و سایر اعضای خانواده برای هم تعریف میکردند. اگر چنین کارهایی زیبا و ماندگار از کار درآمدند و به عنوان خاطرات یک نسل یا یک دوره زمانی جامعه ایران شناخته میشوند، بی شک این حاصل تلاش هنرمندانی مانند نادره است.
حمیده خیرآبادی بازیگری بود که نسلهای زیادی از جامعه ما از او و فیلمهایش خاطراتی دارند. این حاصل یک عمر تلاش و فعالیت او بود که حتی تا همین آخرین سالهای عمرش هم کار بازیگری را رها نکرد و به کار خود ادامه داد.
اما امروز دیگر نادره در جمع ما نیست... او هم مانند خیلیها دیگر ما را برای همیشه ترک کرد... اگر چه او دیگر نیست، اما یاد، نام و کارهایش برای ما به یادگار باقی مانده است. یادش گرامی و نامش زنده باد.