آغازی نو لازم است... حرکت باید کرد... نشسته‌ایم و چشم انتظار معجزه هستیم، بعضی‌هایمان هم در آرزوی جنگ و حمله نظامی به ایران... احتمالاً اگر حرکت سال 88 نبود، همان روال قدیمی را می‌گذراندیم... چرا چشم انتظار دیگران هستیم؟... اگر قرار است کاری انجام شود، چه بهتر که این کار را خودمان شروع کنیم... میرحسین موسوی جرقه‌ای برای شروع این حرکت بود... حالا که میرحسین نیست، یعنی همه چیز تمام شده است؟... آیا آن جنبش زیبا و مردمی باید چنین سرانجامی داشته باشد؟... پس آن همه خون دل و اشک چه می‌شود؟... فعالیت و کار در شبکه‌های اجتماعی خوب است، اما در حد کافی و برای اطلاع‌رسانی مناسب. دلخوش کردن به محیط مجازی و افراط در آن فقط باعث ایجاد توهم و فاصله گرفتن از جامعه و دنیای واقعی می‌شود... الکی هم از دیگران انتظار نداشته باشیم. هر کسی در اندازه و توان خودش. چه ایرانیان داخل کشور و چه ایرانیان خارج از کشور. به جای فریادها و شعارهای احساسی کار کنیم. حالا می‌خواهد در دنیای مجازی باشد یا دنیای واقعی... ما همه با هم هستیم... به امید پیروزی و سربلندی ایران و ایرانیان.
